Μαύρος και κατάμαυρος είναι, όντως, αυτός ο μήνας και δεν υπάρχει πλάσμα που μπορεί να το αμφισβητήσει.
Από την μια πλευρά οι θύμισες της Τουρκικής Εισβολής και από την άλλη… πυρκαγιές. Η κυπριακή κοινωνία παρακολουθεί με βαθιά λύπη, αγανάκτηση και σπαραγμό τις τελευταίες εξελίξεις αναφορικά με τις πυρκαγιές σε Λεμεσό και Πάφο.
Είναι πραγματικά λυπηρό εν έτει 2025 να κλαίνε μανάδες πάνω σε απανθρακωμένα κορμιά.
Είναι στενάχωρο να μπαίνουμε στη διαδικασία να εξηγούμε στα παιδιά μας γιατί το πράσινο του νησιού μας γίνεται στάχτη σε κλάσματα δευτερολέπτου και γιατί ο ουρανός αντί γαλάζιος, φωτεινός και καλοκαιρινός, είναι γεμάτος στάχτες και αποκαΐδια.
Είναι κρίμα, η γη που αγαπήσαμε να διαλύεται μέρα με τη μέρα.
Είναι κρίμα να φεύγουν κάθε χρόνο άδικα ζωές εξαιτίας των πυρκαγιών και επιτήδειων.
Είναι κρίμα… που για χιλιοστή φορά είμαστε μόνο παρατηρητές και πιόνια. Με τους αρμόδιους να αδυνατούν για ακόμα μία φορά να προλάβουν και ν’ αντιμετωπίσουν φαινόμενα όπως αυτών των πυρκαγιών.
Αλήθεια, μέχρι πότε θα υπομένουμε;
*Κεντρική Φωτογραφία: kathimerini.com.cy
Γράφει η Χριστίνα Γεωργίου