Αν και στην Κύπρο ο χειμώνας σπάνια μοιάζει με αυτόν που βιώνουν άλλες χώρες· με πολλά χιόνια, χειμωνιάτικο σκηνικό και πολύ κρύο, εντούτοις πάντα τέτοια εποχή, τον περιμένουμε με την ίδια ανυπομονησία. Να έχουμε να λέμε και εμείς μία φορά στα χρονικά ότι φοράμε σκουφιά, κασκόλ και πουλόβερ!
Θα έλεγε, λοιπόν, κανείς ότι ο χειμώνας αλά… κυπριακά μπορεί να είναι πάντα σύντομος και ήπιος, αλλά έχει τη δική του ξεχωριστή γοητεία που μοιάζει κάθε φορά βγαλμένος από παραμύθι. Είναι σαν να λέμε: εκεί που δεν υπάρχει τίποτα που τον περιγράφει, έρχεται ξαφνικά – εκεί που δεν τον περιμένουμε, όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλα τα παραμύθια με χαρούμενο τέλος.
Είναι οι πρώτες βροχές και η μικρή πτώση της θερμοκρασίας και αυτό το σκαμπανέβασμα. Είναι η ψύχρα, ο ήλιος, η ομίχλη, τα σύννεφα και ξανά το ίδιο από την αρχή. Αν και συνήθως όλα αυτά έρχονται με αρκετές καταστροφές, εντούτοις αυτές είναι στιγμές που μας θυμίζουν ότι η εποχή αλλάζει και πως η φύση ετοιμάζεται να μεταμορφωθεί.
Οι στιγμές, έρχονται να γίνουν «ένα» με εικόνες που λατρεύουμε να απολαμβάνουμε: Το Τρόοδος ξαφνικά, μεταμορφώνεται σε άσπρο τοπίο, με τα χιονισμένα μονοπάτια του να καλεί μικρούς και μεγάλους να περάσουν στιγμές ξεγνοιασιάς. Ο μουντός καιρός, που γίνεται το απόλυτο «εργαλείο» για τις πιο φανταστικές φωτογραφίσεις. Το πράσινο, χειμερινό τοπίο που προκαλεί μια ψύχρα με το αντίκρισμά του· την ίδια ώρα όμως, μία αίσθηση ζεστασιάς, πλάι – πλάι με ανθρώπους που αγαπάμε.
Αυτή είναι η Κύπρος μας. Μπορεί να μην μας προσφέρει την ευκαιρία να ζήσουμε έναν «αληθινό» χειμώνα με την έννοια των άλλων χωρών, ωστόσο αυτός ο δικός μας, ο ήπιος χειμώνας της χώρας μας, είναι κομμάτι της ταυτότητάς μας. Και γι’ αυτό… λείπει όταν αργεί.
Μέχρι να’ ρθει ο «πραγματικός» και «βαρύς» χειμώνας, ας κάνουμε ένα «χειμωνιάτικο» ταξίδι προηγούμενων χρόνων, έστω και φωτογραφικό. Ξεκινάμε την αντίστροφη μέτρηση, λοιπόν, λέγοντας «ας είναι καλοδεχούμενος ο χειμώνας μας»!
Γράφει η Χριστίνα Γεωργίου





