Είναι γνωστό πως ο Δεκαπενταύγουστος στην Κύπρο θεωρείται ημέρα χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς καθώς οι πλείστοι Κύπριοι παίρνουν άδεια από την εργασία τους για να περάσουν, (ας το πούμε) ποιοτικό χρόνο μόνοι τους, με παρέα, ή με την οικογένειά τους.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα κάτι με κάνει να νιώθω περίεργα, περιμένοντας με ανυπομονησία (!) τι καινούργιο και αρνητικό θα αντικρύσω ή θα ακούσω από τον Κύπριο πολίτη που θα με κάνει να πω (ξανά): «την ανθρωπιά στην Κύπρο, πότε θα την αποκτήσουμε;»
Την ημέρα του Δεκαπενταύγουστου στην Κύπρο μαζεύονται, δυστυχώς, όλα τ’ αρνητικά και οι κακές συνήθειες του Κύπριου που πραγματικά είναι κρίμα και άδικο να λέμε πως πάμε μπρος τα εμπρός. Αντί να βελτιωνόμαστε ως λαός και να προοδεύουμε ως κοινωνία… μένουμε στάσιμοι. Και τι εννοώ αυτό;
Ταχύτητα στον δρόμο – κίνηση στον δρόμο
15 Αυγούστου πάντα όλοι τρέχουμε και διαμαρτυρόμαστε στον δρόμο. Κορνάρουμε, φωνάζουμε και ο δρόμος… όλος δικός μας. Την ίδια ώρα, νευριάζουμε γιατί «κολλάμε» στην κίνηση, καθώς το οδικό μας δίκτυο είναι χίλια μίλια μακριά από τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Ο κόσμος… όλος δικός μας – σεβασμός μηδέν
Στην παραλία, κυρίως, αλλά και στους χώρους στάθμευσης, θεωρούμε ότι ο κόσμος και ο χώρος όλος είναι δικός μας. Κρατάμε κρεβατάκια σε οργανωμένες παραλίες από το βράδυ, μουσική δυνατή, παγωνιέρες με ποτά, σκουπίδια δεξιά και αριστερά. Σταθμεύουμε επίσης, σε παρκινγκ ΑΜΕΑ, σε πεζοδρόμια και σε παράνομες τοποθεσίες.
«Χυδαία» συμπεριφορά στα εστιατόρια
Κίνηση παντού χωρίς υπομονή, «πνιγόμαστε στα bars», στα εστιατόρια, στα cafes και νιώθουμε ότι είμαστε οι τέλειοι και επιθυμούμε εμείς να είμαστε… το επίκεντρο. Συμπεριφερόμαστε στους εργαζόμενους των beach bars, των εστιατορίων και των ξενοδοχείων σαν να είναι κατώτεροί μας. Διαμαρτυρόμαστε για τη γεύση, ποιότητα και ποσότητα των πιάτων που μας σερβίρουν και προσβάλουμε, φωνακτά όποιον μας «τάραξε» την μέρα μας.
Και όλα αυτά γιατί έχουμε άδεια, βγήκαμε στις παραλίες και κάνουμε διακοπές.
Τα πιο πάνω γεγονότα δεν είναι ότι συμβαίνουν μόνο τον Δεκαπενταύγουστο. Συμβαίνουν όμως αυτή την ημέρα, στην πιο ακραία – τραγική εκδοχή τους και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς!
Δείτε δεξιά και αριστερά σας. Τι (πρωτο)βλέπετε δίπλα σας που θέλει σχολιασμό;
Γράφει η Χριστίνα Γεωργίου