Μονοπάτι της φύσης Πισσουρίου: η διαδρομή που ακούει τη θάλασσα

Σήμερα θα σας πω για το μονοπάτι της φύσης στο Πισσούρι. Και θα κορδωθώ γράφοντας, διότι το κατάφερα πήγαιν’ έλα αρκετές φορές τα 6 αυτά χρόνια που ζω εκεί (απλά θα αποφύγω να πω ότι είναι γενικά από τα «μέτρια προς εύκολα» σε βαθμό δυσκολίας. Σςςς, μεταξύ μας)

Ωστόσο το μονοπάτι του Πισσουρίου είναι – από όλα όσα έχω περπατήσει στη ζωή μου – από τα πιο όμορφα. Ειδικά η ανταμοιβή που σου προσφέρει στο τέλος με τη θέα στα πέρατα της θάλασσας.

Το Μονοπάτι της Φύσης στο Πισσούρι δεν είναι απλώς μια διαδρομή. Είναι μια ήσυχη συμφωνία ανάμεσα στη γη και τη θάλασσα. Αρκεί να κάνεις τα πρώτα βήματα, να αφήσεις πίσω τον ήχο του χωριού και μετά οι πέτρες, τα θυμάρια και ο αέρας θα αναλάβουν τα υπόλοιπα.

Το μονοπάτι ξεκινά χωρίς φανφάρες. Δεν υπόσχεται εντυπωσιακά κιόσκια ούτε «instagramικά» σημεία. Υπόσχεται όμως κάτι σπανιότερο: συνέχεια. Αρμονική συνέχεια τοπίου, χρόνου και μνήμης. Καθώς ανηφορίζεις απαλά (και με τις πρώτες βαριές ανάσες αν είμαστε συνομήλικοι), η θέα ανοίγει προς τα λευκά βράχια και το βαθύ μπλε της θάλασσας.

Εκεί, στο ύψωμα, καταλαβαίνεις γιατί τόσοι περιπατητές μιλούν για ένα μονοπάτι που δεν σε κουράζει, αλλά σε κρατά σε εγρήγορση.

Η διαδρομή κινείται ανάμεσα σε χαμηλή μεσογειακή βλάστηση: ασπάλαθοι, σχίνα και αγριελιές. Αν επιλέξεις να κάνεις τη διαδρομή άνοιξη (εποχή που σου προτείνω), οι μυρωδιές είναι σχεδόν χειροπιαστές. Όπως ανθίζει η φύση είναι λες και στο μονοπάτι του Πισσουρίου του χρωστάει το μέγιστο των δυνατοτήτων της. Το καλοκαίρι, το τοπίο γίνεται αυστηρό, λιτό, σαν να θέλει να σου θυμίσει ότι εδώ η φύση είναι Κυπριακής υπαίθρου. Το μονοπάτι μετατρέπεται σε ήσυχο αλλά επιβλητικό συνάμα.

Κάπου στη μέση της διαδρομής, ο άνεμος δυναμώνει. Δεν είναι ενοχλητικός. Είναι προειδοποιητικός. Σου υπενθυμίζει ότι βρίσκεσαι σε πέρασμα, σε ένα φυσικό μπαλκόνι ανάμεσα σε στεριά και πέλαγος. Μπορεί να δεις και γλάρους στο ύψος του βλέμματός σου. Είναι το σημείο που μπορείς να ακούσεις τη θάλασσα πριν καν τη δεις.

Το μονοπάτι δεν είναι δύσκολο, στο είπα και πριν. Δεν χρειάζεσαι ειδικό εξοπλισμό, μόνο καλά παπούτσια και σεβασμό στον χώρο. Ένα εύκολο μονοπάτι δεν παύει να είναι ένας διάδρομος μέσα στη φύση η οποία ως γνωστόν αν δεν τη σέβεσαι σε τιμωρεί.

Το γεγονός ωστόσο ότι δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο το κάνει προσιτό σε οικογένειες, μοναχικούς περιπατητές, αλλά και ανθρώπους που αναζητούν μια πρώτη επαφή με την πεζοπορία στη φύση της Κύπρου. Είναι από εκείνες τις διαδρομές που δεν σε δοκιμάζουν σωματικά και σου αφήνουν περιθώριο και δυνάμεις ώστε να παρατηρήσεις τον τόπο.

Και τον παρατηρείς. Τις εναλλαγές του φωτός πάνω στα βράχια. Τις μικρές πέτρες που γυαλίζουν σαν να έχουν περάσει από χέρια άλλων, προηγούμενων περιπατητών. Τη σιωπή που ναι μεν υπάρχει αλλά δεν είναι ποτέ απόλυτη – πάντα υπάρχει θα παραμένει κάποιος ήχος να σπάει το τίποτα: κάποια φύλλα, τα φτερά κάποιου πουλιού, ο ανεπαίσθητος (ή και όχι τόσο ανεπαίσθητος ορισμένες φορές) αέρας.

Όταν πλησιάζεις προς το τέλος, το τοπίο χαμηλώνει ξανά. Η γη γίνεται πιο φιλική, πιο γνώριμη. Το μονοπάτι μοιάζει να σε βάζει στο δρόμο της επιστροφής ομαλά, χωρίς απότομο φινάλε. Και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο του πλεονέκτημα: δεν τελειώνει απότομα, δεν σε «αποχαιρετά». Σε αφήνει απλώς να φύγεις.

Σχεδόν όλοι όσοι προσκάλεσα να περπατήσουμε μαζί το Μονοπάτι της Φύσης στο Πισσούρι όταν θα το αναφέρουμε σε κάποια μελλοντική τυχαία συζήτηση, μου λένε ότι δεν θυμούνται ακριβώς τη διαδρομή, αλλά δεν ξεχνάνε την αίσθηση που τους άφησε. Μια αίσθηση καθαρού χώρου, ανοιχτού χρόνου, και μιας Κύπρου που δεν βιάζεται. Μιας Κύπρου μέσα στην γνωστή βιαστική, αποπνικτική στα αστικά κέντρα, έντονη κατά τ άλλα Κύπρο.

Νίκος Κατσαρός

Πρακτικές πληροφορίες

• Μήκος διαδρομής: περίπου 2–2,5 χιλιόμετρα (κυκλική ή σχεδόν κυκλική διαδρομή, ανάλογα με το σημείο εκκίνησης).

• Διάρκεια: 45–75 λεπτά, με χαλαρό ρυθμό και στάσεις για παρατήρηση.

• Βαθμός δυσκολίας: εύκολος προς μέτριος· κατάλληλος για αρχάριους πεζοπόρους και οικογένειες με μεγαλύτερα παιδιά.

• Έδαφος: χωμάτινο και πετρώδες σε σημεία· συνιστώνται κλειστά, άνετα παπούτσια.

• Σήμανση: βασική αλλά επαρκής· καλό είναι να ακολουθείται η χαραγμένη διαδρομή.

• Κατάλληλες εποχές: άνοιξη και φθινόπωρο ιδανικές· το καλοκαίρι προτιμώνται πρωινές ή απογευματινές ώρες λόγω ζέστης.

• Εξοπλισμός: νερό, καπέλο, αντηλιακό· δεν υπάρχουν οργανωμένες υποδομές κατά μήκος του μονοπατιού.