Είναι γεγονός ότι σε κάθε γωνιά της Ευρώπης, οι δημόσιες συγκοινωνίες αποτελούν θεμέλιο για τη λειτουργία μιας σύγχρονης κοινωνίας. Μιλώντας για την Κύπρο και συγκρίνοντάς την με άλλες χώρες της Ευρώπης, διαπιστώνει κανείς πόσο πίσω βρίσκεται το νησί μας σε ό,τι αφορά στις μετακινήσεις των πολιτών και των τουριστών.
Αν και έχουν γίνει κατά καιρούς προσπάθειες εκσυγχρονισμού, η απουσία εναλλακτικών μέσων μεταφοράς καθιστά το σύστημα λεωφορείων συχνά ανεπαρκές και ανεπαρκώς προσαρμοσμένο στις ανάγκες της Κύπρου, όπου η κινητικότητα είναι καθοριστική. Το πρόβλημα διευρύνεται καθώς πολλοί πολίτες χρησιμοποιούν ως μέσο μεταφοράς το αυτοκίνητο, δημιουργώντας έτσι καθημερινώς, κυκλοφοριακή συμφόρηση.
Τι γίνεται με τα λεωφορεία;
Στην Κύπρο, παρά τις προσπάθειες και βελτιώσεις που γίνονται ανά τακτά διαστήματα, τα λεωφορεία εξακολουθούν να προσφέρουν, δυστυχώς, περιορισμένες διαδρομές και αραιά δρομολόγια. Αυτό συμβαίνει κυρίως σε πολλές περιοχές εκτός πόλεων, όπου τα δρομολόγια είναι ελάχιστα και η αναμονή μπορεί να φτάσει ακόμα και τα 45 λεπτά. Την ίδια ώρα, σε πολλές περιπτώσεις, ένας επιβάτης για να φτάσει στον προορισμό του, χρειάζεται να κατέβει σε πολλές στάσεις αλλάζοντας δύο και τρία λεωφορεία.
Επίσης, αναφορικά με τα λεωφορεία, είναι φανερή και η ανεπαρκής κάλυψη τις βραδινές ώρες, καθώς από μία ώρα και μετά, τα δρομολόγια μειώνονται έντονα ή σταματούν τελείως.
Η ανάγκη για μεταφορά μέσω αυτοκινήτου και οι Κύπριοι πολίτες
Δυστυχώς, το ίσως πιο μεγάλο ζήτημα, είναι ότι η καθημερινότητα των πολιτών στηρίζεται στο αυτοκίνητο. Από το πρωί, το αυτοκίνητο ξεκινά διαδρομές μέχρι αργά το βράδυ. Εργασία, υποχρεώσεις δεξιά και αριστερά, φροντιστήρια και εξόδους. Αν αυτό συμβαίνει κάθε μέρα, κάθε ώρα, είναι λογικό να δημιουργείται κυκλοφοριακή συμφόρηση.
Ποιες εναλλακτικές μορφές μεταφοράς λείπουν από την Κύπρο;
Το τραμ είναι ίσως το πιο διαδεδομένο μέσο μαζικής μεταφοράς στην Ευρώπη, το οποίο κινείται σταθερά πάνω σε ράγες, τοποθετημένες συνήθως μέσα στους δρόμους μίας πόλης. Είναι ένα μέσο που πραγματικά θα βοηθούσε σε μεγάλο βαθμό τις μεταφορές των πολιτών και επισκεπτών της Κύπρου.
Μια άλλη εναλλακτική μέσου μαζικής μεταφοράς θα μπορούσε να είναι και το τρένο, το οποίο αν και λίγο «παλιομοδίτικο», εντούτοις, πολλές χώρες της Ευρώπης, παρέχουν στους ανθρώπους, τη δυνατότητα αυτής της μετακίνησης, συνήθως για μεγαλύτερες αποστάσεις σε σχέση με το τραμ.
Τι θα μπορούσε ν’ αλλάξει;
Και επειδή το τραμ και το τρένο, στην Κύπρο, φαίνεται (ίσως) όνειρο θερινής νυκτός, ας σκεφτούμε τι θα μπορούσε ν’ αλλάξει ώστε να βελτιωθούν οι δημόσιες συγκοινωνίες. Συχνότερα δρομολόγια και φυσικά περισσότερα λεωφορεία, ίσως να ήταν μία καλή αρχή ώστε να βελτιωθεί – έστω και σε μικρό βαθμό – το ζήτημα. Αυτό όμως που δεν πρέπει να ξεχνούμε, είναι ότι πίσω από όλα αυτά βρίσκεται και ο πολίτης ως άνθρωπος, ο οποίος είναι αυτός που θα δώσει το αρχικό – πράσινο φως για τη βελτίωση των δημόσιων συγκοινωνιών. Πώς δηλαδή; Με το να καλλιεργηθεί και εν τέλει να αναπτυχθεί η συνείδηση του ώστε να χρησιμοποιεί περισσότερο το περπάτημα ή το ποδήλατο, τουλάχιστον σε μικρές αποστάσεις.
Συν αυτό αλλά και μέχρι να παρθούν αποφάσεις γύρω από την αστική κινητικότητα οι δημόσιες μεταφορές θα παραμένουν μια από τις πιο μεγάλες προκλήσεις της Κύπρου.
Γράφει η Χριστίνα Γεωργίου