Το νησί μας είναι το ιδανικό μέρος για να περνά κάποιος τη μέρα ξεκούρασης – η οποία δεν είναι άλλη για τους περισσότερους… η Κυριακή, καθώς μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν εργάζεται.
Κάθε Κυριακή, λοιπόν, συμβαίνει κάτι το μοναδικό. Μοναδικό γιατί… το έχει η μέρα. Ξαφνικά, ο κόσμος χαλαρώνει, γελά, κάνει αστεία, αλλάζει το πρόσωπό του και χαλαρώνει σαν να μην υπάρχει αύριο. Μαζεύονται οικογένειες σε τραπέζια, οργανώνονται εκδρομές σε βουνό ή σε θάλασσα. Ξεχύνεται ο κόσμος στα μοναχικά, γραφικά χωριουδάκια της Κύπρου, ταβέρνες, εμπορικά κέντρα γεμίζουν ασφυκτικά. Παιδικές φωνές γεμίζουν κυριολεκτικά τις παιδικές (εσωτερικές-εξωτερικές) χαρές, τα πάρκα και άλλους υπαίθριους χώρους.
Στο βουνό…
Τα παραδοσιακά καφενεία ξαφνικά, μεταμορφώνονται σε παλάτια. Κόσμος και κόσμος τα επισκέπτονται και τα θεωρούν σημεία κατατεθέν της Κυριακής. Η παλιά γενιά, συναντά τη νέα και ο μοντέρνος καφές, παραμερίζεται, και επίκεντρο γίνεται ο παραδοσιακός. Ψημένος στην άμμο.
Τα παιδιά, τρέχουν ανέμελα στο πράσινο, στα γραφικά σοκάκια των χωριών, ρωτούν, ξαναρωτούν για ενδιαφέροντα πράγματα που πρώτη φορά βλέπουν, όπως είναι ένα μουσείο και ένα μικρό δρομάκι.
Οι γιαγιάδες στο στενό, με το σμιλί στο χέρι, καρτερούν κόσμο να τους χαιρετήσει. Ν’ ανοίξει η καρδιά τους και να χαμογελάσουν κρυφά.
Οι παππούδες στο καφενείο και το τάβλι πρωταγωνιστή, και ένα παιδί δίπλα να παρακολουθεί με περιέργεια.
Οι οικογένειες να ενώνονται, να σφραγίζουν στιγμές με φωτογραφίες. Να γελούν και να αστειεύονται, με το κρύο αεράκι του φθινοπώρου να τους ενώνει όλο και περισσότερο.
Στη θάλασσα…
Παρόλο που αλλάζει η εποχή, τις Κυριακές η θάλασσα παραμένει ένα αγαπημένο μέρος για ξεκούραση με παρέα, χωρίς ή και με οικογένεια.
Ένας χειμερινός κολυμβητής και πιο δίπλα ένας ψαράς.
Παραπέρα, τα κουβαδάκια δεξιά και αριστερά και οι φωνές των παιδιών να ηχούν πιο δυνατές από ποτέ.
Πιο δίπλα, ένα αντίσκηνο στημένο, προφανώς κάποιος το πέρασε το Σάββατό του εδώ με παρέα.
Πιο πέρα, η μυρωδιά ενός φρέσκου, ζεστού καφέ στο χέρι ενός περαστικού, ο οποίος ήρθε απλώς για να απολαύσει το γαλάζιο της θάλασσας.
Η Κύπρος μας είναι μοναδική. Περισσότερο μοναδική τις Κυριακές. Γιατί σ’ όλα αυτά που μας περιτριγυρίζουν , σ’ όλες αυτές τις σκοτούρες, τις υποχρεώσεις και έγνοιες της καθημερινότητας, οι Κυριακές μας κάνουν ν’ αλλάζουμε – έστω και λίγο.
Να’ ταν κι άλλες μέρες Κυριακή… να μας δίνεται η ευκαιρία να επισκεπτόμαστε διάφορα μέρη του και να τα θαυμάζουμε την ίδια ώρα περισσότερο – έτσι για να μην ξεχνάμε να λέμε πως είναι πανέμορφα.
Εσείς τι λέτε; Είναι όντως, πανέμορφο το νησί μας;
Γράφει η Χριστίνα Γεωργίου